Ազգային պարկ Լոս Գլասիրարես (իսպ.՝ Parque Nacional Los Glaciares, սառույցներ), ազգային այգի, որը գտնվում է Պատագոնիայում (Հարավային Ամերիկայում)` Արգենտինայի Սանտա Կրուս գավառում: Այգու տարածքը կազմում է 445900 հեկտար։ 1981 թվականին մտել է համաշխարհային ժառանգության ցանկի մեջ։
Լոս Գլասիարյասը հիմնադրվել է 1937 թվականին։ Այն Արգենտինայի երկրորդ ազգային պարկն է ըստ մեծության: Իր անվանումը ստացել է Անդերի սառցե մեծ գլխարկից, որը սնուցում է 47 խոշոր սառցադաշտեր, որոնցից 13-ը հոսում են դեպի Ատլանտյան օվկիանոս։ Սա Անտարկտիդայից և Գրենլանդիայից հետո ամենամեծ սառցե լեռնազանգվածն է: Աշխարհի մյուս մասերում սառցպատումը սկսվում է ծովի մակարդակից առնվազն 2500 մ բարձրության վրա, բայց Լոս Գլասիրարես պարկում սառցե գլխարկի մեծության պատճառով սառեցումը սկսվում է 1500 մետրից և իջնում է մինչև 200 մետր` էրոզիայի եթարկելով իրենից ցած գտնցող լեռնալանջերը:
Լոս Գլասիրարեսի տարածքը, որը 30% ծածկված է սառույցով, կարելի է բաժանել երկու մասի, որոնցից յուրաքանչյուրը վերաբերում է իր լճին: Արգենտինայի ամենամեծ լիճը` Լագո-Արգենտինոն (մակերեսը 1466 կմ²) գտնվում է պարկի հյուսիսային տարածքում, իսկ Վիեդման (մակերեսը 1100 կմ²)` հյուսիսային մասում։ Երկու լճերն էլ սնում են Սանտա Կրուզ գետը, որը հոսում է դեպի Ատլանտյան օվկիանոսի ափերը: Այս երկու մասերի միջև գտնվում է զբոսաշրջիկների համար փակ Կենտրոնական գոտին (Zona Centro), որում լճեր չկան:
Հյուսիսային պարկը ներառում է իր մեջ Վիեդմա լճի մի մասը, Վիեդմա սառցադաշտը, ոչմեծ սառցադաշտերը և լեռնագնացներին և լեռնային զբոսաշրջիկններին :
Պարկի հարավային մասը` մի շարք փոքրիկ սառցեդաշտերի հետ միասին ընդգրկում է Արգենտինո լիճը թափվող հիմնական սառցադաշտերը` Պերիտո-Մորենո, Ուպսալա, Սպեգազինի։ Նավով էքսկուրսիան հիմնականում ընդգրկում է այլ կերպ հասանելիություն չունեցող Ուպսալա և Սպեգազինի սառցադաշտերը, ի տարբերություն Պետրո Մորենո սառցադաշտի, որտեղ կարելի է հասնել ցամաքով:
Պարկ Լոս-Գլասիրարեսը միջազգային զբոսաշրջության հանրահայտ ուղղություններից է: Արշավային երթերը սկսվում են Էլ-Կալաֆատե քաղաքում, որը գտնվում է Արգենտինո լճի ափին և Էլ Չալեն գյուղում, որը գտնվում է պարկի հյուսիսային մասու` Ֆիցռոյ լեռան ստորոտում:
Անդերը զսպում են Խաղաղ օվկիանոսի խոնավության մի մասը, ինչը ստեղծում է Տափաստանային չոր կլիմա լեռնաշղթայի արգենտինյան հատվածում։ Տարեկան միջին ջերմաստիճանը կազմում է 7,5 °C: Տարածքում ապրում են նանդուներ, գուանակոներ, կատվառյուծներ, հարավամերիկյան գորշ աղվեսներ, որոնք անասնաբուծական արդյունաբերության զարգացման պատճառոց ոչնչացման եզրին են հայտնվել։ Պարկում բնակվում են նաև բազմատեսակ թռչյուններ:
Սառցադաշտերի և պատագոնյան տափաստանի միջև պարարտ հողեր կան, որտեղ հիմնականում աճում են նոտոֆագուսներով անտառներ (Մագելանյան անտառների մի մասը)։ Այդ տարածքներում բնակվում են եղնիկներ և բադեր:
