Մեծ ջրանցք (Գրանդ կանալ, իտալ.՝ Canal Grande), Վենետիկի ամենահայտնի ջրանցքը: Այն, սակայն, «ջրանցք» բառի նեղ իմաստով ջրանցք չէ, այսինքն` արհեստական եղանակով չի ստեղծվել, այլ նեղ վտակ է երկու կղզիների ծովածոցում, որոնցից մեկը Ռիալտոն է:
Ամենայն հավանականությամբ ջրանցքի անունով կղզին էլ են անվանել Ռիալտո: Լատիներեն` rivus altus անվանումը (բառացի` խոր վտակ) փոփոխվելով դարձել է «Ռիալտո»: Մեծ ջրանցքը քաղաքի տրանսպորտային գլխավոր ուղիներից է:
Ջրանցքն անցնում է քաղաքի ողջ տարածքով: Սկսվելով կայարանի մերձակա ծովածոցից` այն անցնում է ամբողջ քաղաքով շրջված S տառի հետագծով և ավարտվում է մաքսատան մոտ` Սան Մարկո և Լա Ջուդեկա ջրանցքներին միանալով:
Ջրանցքի երկարությունը 3.800 մ է, լայնությունը` 30-70 մ, խորությունը` 5 մ:
Ջրանցքը ափեր գրեթե չունի. դրանց փոխարինում են շինությունները, որոնք, որպես կանոն, կառուցված են ցցագերանների վրա և ունեն երկու ելք` մեկը դեպի փողոց, մյուսը դեպի ջրանցք:
Մեծ ջրանցքի մոտ են կենտրոնացված Վենետիկի ամենագեղեցիկ շենքերը: Հենց այդ պատճառով էլ վենետիկցիները իրենց գլխավոր ջրային զարկերակն անվանում են «ջրանցք-պալատ» (իտալ.՝ Canalazzo): Ջրանցքի ափերին կա ավելի քան 100 պալատ, այդ թվում` Կա' Ռեցոնիկո, Կա' դ'Օրո, Կա Ֆոսկարի, Պալացո Բարբարիգո:
Քանի որ հիմնական շարժումը կատարվում է ջրանցքով, ապա ջրանցքի վրա ընդամենը չորս կամուրջ կա` Ռիալտոյի կամուրջը, Ակադեմիայի կամուրջը, Սկալցին և Սահմանադրության կամուրջը:
Ջրանցքով կարելի է տեղաշարժվել գոնդոլների և վապորետոների միջոցով: Փոխադրման միջոց են ծառայում նաև լաստանավերը:
1896 թվականին օպերատոր Ալեքսանդրո Պրոմիոն աշխարհում առաջին ագամ իրականցրել է նկարահանում շարժման ընթացքում: Պրոմիոն նկարահանում է կատարել Մեծ ջրանցքով լողացող նավակին ամրացված տեսախցիկով: