Բոդիամ դղյակ (անգլ.՝ Bodiam Castle), տեղակայված է Անգլիայի մոտակայքում գտնվող Ռոբերթսբրիդջ գյուղում, Արևելյան Սասիքս կոմսությունում:
Դղյակի հիմնադիր է համարվում Էդվարդ Դելինգրիդջ` հին ազնվական սասսեկսական ընտանիքի ժառանգորդ, որը ապրում էր Դելինգրիդջի հետ, Արևելյան Գրինստեդ: Բոդիական ֆեոդը նրան հանձնվեց 1378 թվականին՝ Էլիզաբեթ Վարդեի հետ ամուսնությունից հետո: Հոկտեմբերի 21-ին 1378 Դելինգրիդջը ստացավ թույլատվություն կալվածքները ամրացնելու, Ռոտերի տարածաշրջանը և ֆրանսիացիների ընթացքի կանգառները պահպանելու համար: Մի քիչ ավելի ուշ կառուցվեց դղյակ, որտեղ հանգրվանեց Էդվարդ Դելինգրիդջը: Նրա մահվանից հետո՝ 1395 թվականին, դղյակը և բելոր կալվածքները ժառանգեց նրա որդին՝ Ջոն Դելինգրիդջը: 1483 թվականին Դելինգրիդջները դադարում են իրենց գոյությունը:
1483 թվականին դղյակը անցնում է Լեուկնորի ընտանիքի կառավարության տակ, և արդյունքում Թոմաս Լեունկնորը ամուսնացավ լեդի Դելինգրիդջի հետ: Լեուկնորները Լանկաստերների կողմնակիցներն էին Սպիտակ և կարմիր վարդերի պատերազմի ժամանակ,ինչի արդյունքում դղյակը պաշարվեց Ռիչարդ III-ի թագավորական զորքերով: Կարճ պաշարումից հետո դղյակը հանձնվեց: 1500-ական թվականներին նա կրկին վերադարձվեց Լեուկնորների ընտանիքին, իսկ 1639-1645 թվականներին դղյակը պատկանում էր Ջոն Տաֆտոնին՝Տանետի երկրորդ կոմսին: Ինչպես շատ այլ դղյակներ Մեծ Բրիտանիայում, Բոդիամը նույնպես տուժել է խորհրդարանական ուժերի կողմից Անգլիական բուրժուական հեղափոխության ընթացքում: Ավելի ուշ, դղյակը կրկին վերադարձվեց Լեուկնորների ընտանիքին և անցավ կրտսեր մասնաճյուղի ընտանիքի ժառանգությանը:
1644 թվականին վաճառվել էր հանրապետական՝ Նատանիել Պաուելլին: Նրա մահից հետո դղյակը անցնում է նրա որդուն՝ Նատանիէլին:
1722 թվականին դղյակը գնվել եր Թոմաս Վեբստերի կողմից: Շուրջ մեկ դար դղյակը կապված էր Վեբստերների ընտանիքի հետ: Հենց այդ ժամանակահատվածում, հաշվի առնելով զբօսաշրջիկների հետաքրքրությունը այդ տարածաշրջանի նկատմամբ, երևում էր դղյակի հեռանկարը:
Դղյակի հաջորդ սեփականատերը դարձավ «խենթ Ջեք» Ֆուլլերը՝ բարձր պաշտոնյա Բրայտլինգից:
Մեծ չափսերի, խորիզմատիկ Ֆուլլերը, տարբերվում եր իր խելագառությամբ և անհնազանդությամբ: Նրան դուրս են բերել Խորհրդարանի անդամներից՝ անպարկեշտ պահվածքի համար, բայց Բոդիամական դղյակի ճակատագրի մեջ դրական դեր է ունեցել: Նա վերականգնեց աշտարակներից մեկը, կառուցեց նոր դարպասներ:
1864 թվականին Ֆուլլերի թոռը վաճառում է դղյակը լորդ Էշկոմբին: Էշկոմբը քառասուն տարվա ընթացքում դղյակում ձեռնարկեց մի քանի վերանորոգման աշխատանք, մասնակի վերականգնեց արտաքին պատերը.
1917 թվականին դղյակը ձեռք բերեց Ջորջ Նաթանիել Քերզոնը և սկսեց վերականգնողական աշխատանքները: 1925 թվականին նրա մահից հետո դղյակը կտակվեց «Ազգային Դովեր» կազմակերպությանը, որը մինչև այսօր պահպանում է դղյակը գերազանց վիճակում:
Դղյակի գտնվելու վայրը ընտրված էր, իբր, հարավային ափից Անգլիայի հարձակումներից ֆրանսիացիներին պաշտպանելու համար: Սակայն Թագավորական հանձնաժողովը պատմական հուշարձանները ուսումնասիրելով եկել է այն եզրակացության, որ Բոդիամական դղյակը շատ անսովոր վայրում է գտնվում, քանի որ գտնվում է ջրափնյա գիծից մեծ հեռավորության վրա: Ամրոցը գտնվում է անդունդի մեջտեղում: Կողմնակի դարպասը կապված են հարավային ափի հետ ամբարձիչ կամրջիցի միջոցով: Գլխավոր մուտքը միացված է փայտե և ամբարձիչ կամրջի միջոցով:
Քառանկյուն ամրոցը ունի մոտավորապես քառակուսի տեսք: Այդ տեսակի դղյակները՝ կենտրոնական ներքին բակով և արտաքին պատի կողքին գտնվող շենքերով՝ բնորոշ էին 14-րդ դարի դղյակներին: Ամրոցը ունի չորս կլոր աշտարակներ և երեք քառակուսի կենտրոնական աշտարակ հարավում, արեւելքում եւ արեւմուտքում: Դղյակի գլխավոր գտնվում է երկու աշտարակների մեջտեղում: