Ղրիմյան կամուրջ (ռուս.՝ Крымский мост), ավտոմոբիլային և երկաթուղային զուգահեռ ուղիներով տրանսպորտային անցում Կերչի նեղուցով, որն անցնում է Տուզլա կղզով և Տուզլայի ցամաքալեզվակով, Կերչի թերակղզին միացնում է Թամանի թերակղզուն։ Եվրոպայի ամենաերկար կամուրջներից մեկն է (հաճախ համարվում է ամենաերկարը)։ Դե ֆակտո ամենաերկար կամուրջն է Ռուսաստանում։ Կամուրջը հանդիսանում է դաշնային նշանակության А-290 ճանապարհի մի մասը (Կերչ - Նովոսիբիրսկ): Ղրիմում կամուրջը միանում է P-260 ճանապարհին (Կերչ - Սիմֆերոպոլ - Սևաստոպոլ)։
Կամրջի շինարարությունը սկսել է Ռուաստանի կողմից Ղրիմի բռնակցումից և ռուս-ուկրաինական հարաբերությունների կտրուկ վատացումից հետո։ Մինչև 3,5 տոննա քաշով մեքենաների համար նախատեսված ճանապարհը բացվել է 2018 թվականի մայիսի 16-ին։ Բեռնատար մեքենաների ուղին նախատեսված է բացել 2018 թվականի հոկտեմբերին։ Երկաթուղային կամուրջը կառուցման փուլում է և բացումը նախատեսված է 2019 թվականի դեկտեմբերին։
1870 թվականին, Հնդկաստանը Եվրոպային կապող հեռագրային ուղի ստեղծելուց հետո Բրիտանիայի ղեկավարությունը դիտարկում էր Անգլիայից Հնդկաստան երկաթուղային կապ ունենալու տարբերակը, որը պետք է անցներ Ղրիմով և Կերչի նեղուցով, սակայն այդ ժամանակ ծրագրի իրագործումը բավական թանկ արժեր։ Ռուսական կայսրությունում Կերչի նեղուցով կամուրջ կառուցելու նախագիծը քննարկվեց 20-րդ դարի սկզբին։ 1903 թվականին Նիկոլայ II կայսրը քննարկեց գաղափարը, սակայն պատերազմի պատճառով այն չեղարկեց։
1942-1943 թվականներին գերմանական զորքերը Կերչի նեղուցով կառուցեցին ճոպանուղի, որը մեկ օրվա ընթացքում մինչև 1000 տոննա բեռ էր փոխադրում։ Գիտակցելով նեղուցի ռազմավարական նշանակությունը Ադոլֆ Հիտլերը հրամայեց կառուցել 5 կիլոմետր երկարությամբ կաուրջ, որը կկարողանար տեղափոխել նաև տեխնիկա։ Երրորդ Ռեյխի զորքերը սկսեցին կամուրջի շինարարական աշխատանքները, սակայն Կարմիր բանակի հարձակման պատճառով այն ավարտին չհասավ։
Ղրիմն ազատագրելուց հետո Խորհրդային միությունը վերականգնեց ճոպանուղին և սկսեց երկաթուղային կամրջի շինարարությունը, որով 1944 թվականի նոյեմբերին փոխադրվեցին առաջին բեռները։
Կամրջի շինարարության համար օգտագործվեց մինչև 30 մետր երկարության հենասյուներ։ Ընդհանուր երկարություն կազմեց 4,5 կմ, լայնությունը՝ մոտ 3 մետր։ 1945 թվականի փետրվարին սառցի և Ազովի ծովից եկած ծովային քամու պատճառով փլուզվեց 46 հենասյուն։
1970-ական թվականներին կրկին դրվեց կամուրջ ունենալու խնդիրը, սակայն միջոցների անբավարարության պատճառով այն հետաձգվեց:
2010 թվականին կամուրջի կառուցումը քննարկվեց Ուկրաինայի և Ռուսաստանի նախագահների մակարդակով։ 2013 թվականի դեկտեմբերի 17-ին համատեղ կամուրջ կառուցելու մասին պայմանագիր ստորագրվեց Ռուսաստանի կառավարության և Ուկրաինայի նախարարների կաբինետի միջև, սակայն ռուս-ուկրաինական կոնֆլիկտի պատճառով այն չիրագործվեց։