Կարակալայի բաղնիքներ (իտալ.՝ Terme di Caracalla), երկրորդ ամենամեծ հասարակական բաղնիքներից Հռոմում՝ կառուցված 212-217 թվականներին, Սեպտիմիոս Սևերոսի և Կարակալլայի կառավարման ընթացքում։
Համարվում է, որ 6 տարի շարունակ ամեն օր պահանջվել է 2 հազար տոննա շինանյութ, որպեսզի ավարտվեր նրա կառուցումը։ Ըստ արձանագրությունների բաղնիքների գաղափարը պատկանում է Սեպտիմիոս Սևերոսին, իսկ ավարտվել կամ բացվել է Կարակալլայի ժամանակաշրջանում։ Այսօր «Կարակալայի բաղնիքները» զբոսաշրջային տեսարժանության վայր է։
Բաղնիքները գործածվել են մինչև 6-րդ դարը, որից հետո համալիրը գրավվեց օստգոթերի կողմից Գոթական պատերազմի ժամանակ, երբ ավիրվեցին ջրաբաշխական սարքավորումները : Բաղնիքներն անվճար էին և բաց էին հանրության համար։ Կառույցը տաքացվում էր ստորգետնյա հնոցում, ածուխի և փայտի միջոցով, որն էլ տաքացնում էր ջրմուղը։ Վերջինս օգտագործվել է մինչև 19-րդ դար։ Ակվա Անտոնինիանա ջրմուղը, որը հադիսանում է Ակվա Մարսիայի ճյուղը, կառուցվել է Կարակալայի կողմից, որպեսզի սպասարկեր բաղնիքները։ 19-րդ դարում և 20-րդ դարի սկզբին բաղնիքների ձևավորումը օգտագործվել է մի քանի ժամանակից շինությունների ոգեշնչման համար, ինչպես օրինակ Լիվերպուլի Սբ. Ջորջի դահլիճը և Պենսիլվանիա կայարանը, Նյու Յորք քաղաքում։ 1960 թվականի Ամառային օլիմպիական խաղերը նույնպես անցկացվել են այնտեղ։ Բաղնիքները միակ հնագիտական վայրերն էին, որոնք ավիրվեցին ԼտԱքվիլա քաղաքի մերձակայքում տեղի ունեցած երկրաշարժի պատճառով։ Բաղնիքներն ի սկզբանե զարդարված էին բարձրորակ արձաններով։ Հայտնի «Ֆարնեզյան ցուլ» և «Ֆարնեզյան Հերկուլես» քանդակները վերակառուցվելուց հետո գտնվում են Նեապոլի ազգային հնագիտական թանգարանում, մյուսները՝ տեղի Կապոդիմոնտեի թանգարանում: Բազմաթիվ արձաններից մեկն էլ Ասկլեպիոսի վիթխարի 4 մետրանոց արձանն է։
«Կարակալայի բաղնիքներ» համալիրը ավելի շատ ժամանցային կենտրոն էր, քան պարզապես բաղնիքներ։ Այնտեղ կային նաև հանրային գրադարաններ։ Հռոմի մյուս գրադարանների նման, երկու առանձին և հավասարաչափ կառույցներ կային, մեկում հունարեն լեզվով գրականություն էր, մյուսում՝ լատիներեն: Դրանք տեղակայված էին բաղնիքային համալիրի արևելյան և արևմտյան կողմերի պատշգամբներում։ Բաղնիքները բաղկացած էին կենտրոնական ցրտարանից, երկու ավազանով ջերմատնից, և «տաք սենյակից»: Կային նաև երկու կենտրոններ, որտեղ կիրառում էին ըմբշամարտ և բռնցքամարտ: Բաղնիքի շինության հյուսիսային ծայրում կար ավազան, որը տանիք չուներ, սակայն դրա վերևում բրոնզե հայելիներ էին, որոնք ուղղում էին արևի լույսը դեպի ավազան։ Ողջ կառույցը 6 մետր բարձր հարթակի վրա էր, որի տակ պահեստներն էին ու վառարանները։ Համալիրի ողջ հյուսիսային պատը հատկացված էր խանութներին։ Կարակալայի բաղնիքների համալիրը զբաղեցնում է համարյա 25 հկ տարածք։ Բաղնիքների կառույցը ունի 228 մ երկարություն, 116 մ լայնություն և 38,5 մետր բարձրություն։ Դրանում տեղավորվում էին 1600 մարդ։ Համալիրի կենտրոնական մասը Հռոմեական օպերային թատրոնի ամառային համերգների տաղավարն է։ Այստեղ է տեղի ունեցել նաև «Երեք տենոր» հանրահայտ եռյակի համերգը 1990 թվականին։
1947-1951 թվականին Հռոմի Գրան Պրի ավտոմոբիլային մրցարշավը տեղի է ունեցել Կարակալլայի բաղնիքների տարածքում։
Բաղնիքների ավերակները դարձել են հանրաճանաչ զբոսաշրջային վայր։ Բաղնիքները բաց են հանրության համար։ Հասանելի չեն որոշակի տարածքներ, որպեսզի խուսափել խճանկարային հատակները վնասելուց, թեև արդեն վնասն ակնհայտ է։ Նաև 22 լավ պահպանված սյուների մնացորդները գտնվել են Սանտա Մարիա ին Տրաստևերե եկեղեցում, որտեղ տարվել էին 12-րդ դարում։