Մարսելի օպերա (ֆր՝. L’Opéra de Marseille կամ Opéra Municipal), մշակութային նշանավոր օջախ ֆրանսիական Մարսել քաղաքում։
Ֆրանսիական քաղաքներից երկրորդը (Բորդոյից հետո) Մարսելն է ունեցել օպերա, որի շենքը 1685 թվականին վեր է խոյացել թենիսի խաղահրապարակի տեղում: Սակայն իրական օպերային թատրոնը՝ Grand-Théâtre-ը կամ Salle Bauveau-ն, կառուցվել է 1787 թվականին: Ֆրանսիական մեծ հեղափոխությանը հաջորդած «մեծ առատության» ժամանակաշրջանում այն դարձել է մի վայր, որտեղ ներկայացվել են օպերային նշանակալի բեմադրություններ, ներառյալ Վերդիի «Ռիգոլետոն» ու «Տրավիատան» (1860 թ.) և 1866 թվականին այստեղ բեմականացված «Լուչիա դի Լամերմուր»-ն ու «Սևիլյան սափրիչ»-ը, որոնցում գլխավոր դերերի կատարմամբ հանդես է եկել նշանավոր սոպրանո Ադելինա Պատտին:
Օպերային մեծահամբավ մի շարք այլ ստեղծագործությունների ֆրանսիական պրեմիերաներ ևս կայացել են այդ թատրոնում, ինչպես, օրինակ, Վերդիի «Աիդա»-ի (1877 թ.), Պուչինիի «Աղջիկը Արևմուտքից»-ի (1912 թ.)՝ Ֆրանսիայում առաջին անգամ իրականացված բեմադրությունները: Հիշարժան է հատկապես Ամբրուազ Թոմասի «Համլետ»-ի 1890 թվականին տեղի ունեցած պատմական առաջնախաղը, որտեղ Օֆելյայի դերի փայլուն կատարումով հանդես է եկել հռչակավոր Նելլի Մելբան:
Օպերային թատրոնի շենքի էլեկտրականացումից մի քանի տարի անց՝ 1919 թվականի նոյեմբերին այնտեղ խոշոր հրդեհ է բռնկվել, որի հետևանքով տասնութերորդ դարի այդ շինությունը մեծապես վնասվել է. մնացել են միայն շենքի քարե կմախքն ու արտաքին սյունաշարը: Այդ աղետից որոշ ժամանակ անց օպերային թատրոնի շենքը հիմնովին վերակառուցվել է, նորացվել՝ ստանալով Opéra Municipal de Marseille-ի ներկայիս տեսքը: Նորացված շենքի բացումը տեղի է ունեցել 1924 թվականի դեկտեմբերի 4-ին:
Դասական ոճի մեծ դահլիճն ունի 1800 նստատեղ, բեմը շրջանակված է ականավոր քանդակագործ Անտուան Բուրդելի քանդակներով զարդարված ծոփորով (ֆրիզով): Շենքի նախագիծը պատրաստած երեք ճարտարապետները՝ Էբրարը, Քասըլը և Ռայմոնդը, պահպանել են նախկին կառույցի քարե սյունաշարը, ինչպես նաև՝ հրդեհի ճիրաններից փրկված ինքնատիպ տոմսարկղը, որն իր տեղն է գտել նախասրահում: Դրա վերնամասով երկու սանդղաշարեր հանդիսականներին հասցնում են նրբագեղ գլխավոր ճեմասրահը: Ճանաչված մասնագետները շենքն իր ճարտարապետությամբ բնութագրում են որպես Art Deco ոճով կառուցված մի տաճար, որը միանգամայն հոգեհարազատ է Փարիզի Շանզ Էլիզե թատրոնին;
Ժամանակակից շատ ու շատ անվանի երգիչներ են Ֆրանսիայում իրենց առաջնելույթով հանդես եկել Մարսելի օպերայում երգելով: Նրանց թվում են Ալֆրեդո Կրաուսը, Դոմինգո Պլասիդոն, Ռենատա Սկոտտոն... Երաժշտարվեստի այս օջախը հաճախող հանդիսականները խիստ քննադատաբար տրամադրված հանդիսատեսների համբավ են վայելում; Դա վերաբերվում է հատկապես դահլիճի վերջում ամենաբարձր տեղերն զբաղեցնողներին:
Օպերային այս թատրոնի նշանավոր դիրիժորներից է եղել հունգարացի մեծահամբավ երաժիշտ Յանոշ Ֆյուրստը, որն այստեղ աշխատել, ստեղծագործել ու վարպետության դասեր է տվել շուրջ մեկ տասնամյակ:
Համաշխարհային երկրորդ պատերազմից հետո Մարսելի օպերայի ամենանշանակալի, ամենահիշարժան բեմականացումներից են Էռնեստ Ռեյերի «Սիգուրդ»-ի բեմադրությունները 1963 և 1995 թվականներին: