Մասյաֆ (արաբ․՝ مصياف, Միսյաֆ), քաղաք Սիրիայի Արաբական Հանրապետության հյուսիս-արևմուտքում՝ Համայի մարզում։ Վարչականորեն գտնվում է Մասյաֆի գավառում, հանդիսանում է նաև համանուն շրջանի վարչական կենտրոնը։ Հայտնի է իր ուշագրավ միջնադարյան ամրոցով։
Մասյաֆը հիմնադրվել է բյուզանդացիների կողմից Օրոնտ գետի հովտում, Համա-Բանիաս և Անտիոք-Հոմս առևտրային ճանապարհների խաչմերուկում։ 1103 թվականին Մասյաֆը գրավվում է Ռայմունդ IV- ի՝ Թուլուզի և Տրիպոլիի կոմսի կողմից։ Մոտ 1140 թվականին ասսասին-նիզարացիները գնում են Մասյաֆը և մի քանի հարակից ամրոցներ՝ խաչակիրներից։ Մասյաֆը դառնում է Սիրիայում ասսասինների գլխավոր ամրոցը։
1157 թվականին շրջանում տեղի է ունենում ուժեղ երկրաշարժ, որը քանդում է հարևան Շայզար ամրոցը։ 1163 թվականին Մասիաֆի ասսասինների առաջնորդ («լեռան ավագ») է դառնում Ռաշիդ ադ Դին Սինանը։ 1176 թվականին Սալահ ալ-Դինը անհաջող պաշարում է Մասյաֆը։
1193 թվականի սեպտեմբերին մահանում է Ռաշիդ ադ Դին Սինանը։ 1256 թվականին ասսասինների մայրաքաղաք Ալամութը գրավվում է մոնղոլների կողմից, իսկ 1260 թվականին նույն ճակատագրին է արժանանում նաև Մասյաֆը։ Այդ թվականին մամլուքները (նրանց կողմից ասսասինների մասնակցությամբ) Բայբարս I սուլթանի ղեկավարությամբ պարտության մատնեցին մոնղոլներին Այն-Ջալուտի ճակատամարտում և վտարեցին նրանց Սիրիայից։ Ասսասիններին հաջողվեց վերադարձնել Մասյաֆը և ևս մի քանի ամրոցներ։
1270 թվականին Բայբարսը Մասյաֆը մտցնում է Մամլուքների տիրապետության տակ։ Նիզարցիների վերջին ամրոց ՝ Ալ-Կաֆը, Մամլուքների սուլթանության մաս է դառնում 1273 թվականին։ 1516 թվականին Մասյաֆը նվաճվում է թուրք-օսմանցիների կողմից։ Մինչև 19-րդ դարը շարունակվում է նիզարցիների և ալավիների միջև քաղաքի կառավարման համար պայքարը:
1920 թվականին մտնում է Ալավիների պետության կազմի մեջ՝ ֆրանսիական մանդատի ներքո։ 1936 թվականի, դեկտեմբերի 5-ին ողջ Ալավիների պետության հետ միասին, Մասյաֆը մտնում է Սիրիայի կազմի մեջ։ 2000 թվականից Աղա Խանի պատմական քաղաքների աջակցության ծրագիրը (HCSP) անցկացնում է Մասյաֆ ամրոցի և քաղաքի պահպանմանն ուղղված քարոզարշավ։
Պահպանվել է ամրոցի պատերի մեծ մասը։ Այն կառուցված է 10 մետր լայնությամբ քարերից։ Ճարտարապետության մեջ ամրոցը կրում է հունահռոմեական և բյուզանդական տարրեր։ Ամենալավը պահպանվել են դարպասները, որոնք պսակված են ատամիկներով և հողապատնեշը՝ հրակնատներով։
Քաղաքն գտնվում է մարզի և Ջաբալ Անսարյա լեռնաշխթայի արևելյան մասում, միջին բարձրություն ծովի մակարդակից կազմում է 458 մետր։ Իսկ քաղաքի արևմտյան մասն գտվելով Ալ-Ղաբի դաշտավայրում բնակչության համար բարենպաստ պայմաններ է ստեղծում գյուղատնտեսությամ զբաղվելու համար, բնակչության մեծամսնությնն զբաղվում է այգեգործությաբ աճեցնում են ցորեն և գարի։ Հյուսիսց մինչև հարավ հոսում է Օրոնտ գետը որն շատ հաճախ անվանում են Ալ-Սարութ։
Համա քաղաքը գտնվում է նրանից 45 կմ արևելք, իսկ Բանիասը՝ 54 կմ արևմուտք։ Մայսաֆի կենտրոնական մասուվ է անցնում Ալ-Լակբա-Դեյր Շամիլ ավտոճանապարն։ Ամենամոտ բնակավայրերն են հարավ-արևելք՝ Ալ-Ռուսաֆա, հարավում՝ Ալ-Բայդա, հարավ-արևմուտքում՝ Ալ-Սուվայդա, արևմուտքում՝ Ռաբու, հյուսիս-արևմուտքում՝ Բիկրակա, հյոսիսում՝ Հուրայֆ և Հայալին, արևելքում՝ Ալ-Շիհա։
Ըստ 2004 թվականի պաշտոնական մարդահամարի տվյալներ քաղաքի բնակչությունն կազմում է 22 508 մարդ։ Իսկ համանուն շրջանի բնակչությունն իր շրջակա 34 գյուղերով և ավաներով կազմում է 68, 184 մարդ։ Բնակչության գերակշիռ մասն Ալավիներ են, որոնց մեծամասնությունն Սուննի իսլամադավաներ են։
Մասյաֆին ամենամոտ միջազգային օդանավակայանը գտնվում է Լաթակիա քաղաքում (Բասիլ ալ-Ասադի անվան օդանավակայան)։ Համայով է անցնում Դամասկոս-Հալեպ երկաթուղին և ավտոխճուղին։
