Պալենկե (իսպ.՝ Palenque), մայաների խոշոր քաղաքի պայմանական անվանումը, որը գտնվում է մեքսիկական Չյապաս նահանգի հյուսիս-արևելքում՝ մայաների քաղաքական և մշակութային կենտրոնը 3—8-րդ դարերում։
Հիմնական կառույցները — մ.թ.ա. 600—800 թթ։ Դրա կենտրոնը համարվում է պալատը՝ շինությունների համալիր երկու խոշոր և երկու փոքր պալատներով։ Պատկերասրահները և ներքին դահլիճները զարդարված են քարե բարձրաքանդակներով։ Պահպանվել են պալատի ավերակները (92 x 68 մ մակերեսով)՝ շենքերի համալիրը, որոնք տեղակայված են երկու մեծ և երկու փոքր պալատների շուրջ, քառակուսի հիմքով աշտարակով։ Պահպանվել են «Արևի տաճարը», «Խաչի տաճարը», ինչպես նաև «Գրությունների տաճարը», որտեղ 1949 թ. մեքսիկացի հնագետ Ալբերտո Ռուզ Լուիլյերը հայտնաբերեց բարդ կամարով շենք, որի պատերին հարթաքանդակներ կային, իսկ կենտրոնում քարադագաղ էր գտնվում։ 1952 թ. քարադագաղը, որտեղ գտնվում էին Պալենկեի թագավորի մասունքները, բացեցին և բոլոր գանձերը տեղափոխեցին Մեխիկոյի մարդաբանության ազգային թանգարան։ Պալենկեում մնաց հանրահայտ փորագրազարդ սալի կրկնօրինակը։
Պալենկեն ընկավ, հավանաբար, IX դարում Մեքսիկակական ծովածոցի ափից հարձակված ցեղերի պատճառով։ Դրա ավերակները հայտնի են XVIII դարից և բազմիցս հետազոտվել են (հիմնականում, 1949-68 թթ. մեքսիկացի հնագետների կողմից)։ 1999 թվականին հնագետները ХХ տաճարում հայտնաբերեցին դամբարան, իսկ ХIX տաճարում՝ գրություններով և բարձրաքանդակներով զոհասեղան, որի վրա պատկերված էր Պակալեյ տիրակալի թոռը։