Ռուանի տաճար (ֆր.՝ Cathédrale Notre-Dame de Rouen), կաթոլիկ տաճար Ռուան քաղաքում: Ռուանի և Նորմանդիայի արքեպիսկոպոսության մայր տաճարն է: Ֆրանսիայի ազգային ժառանգության հուշարձան է: 1876-1880 թվականներին եղել է աշխարհի ամենաբարձր կառույցը (151մ)` այդ տիտղոսը հետագայում զիջելով Քյոլնի տաճարին:
Ռուանի եպիսկոպոսի գոյության մասին առաջին վկայությունը վերաբերում է 314 թվականին: 4-րդ դարի վերջին ժամանակակից տաճարի տեղում կառուցվում է բազիլիկ: Հնագիտական պեղումները ցույց են տվել, որ Ռուանի եպիկոպոսական համալիրը բաղկացած է եղել երկու եկեղեցուց` նվիրված Աստվածամորը և սուրբ Ստեֆանին: 841 թվականին վիկինգների արշավի ժամանակ տաճարը հրդեհվել է: Քանի որ Ռուանի քաղաքական վիճակն անորոշ էր, տաճարը չեն վերականգնել: 911 թվականին Ռուանը դարձավ Նորմանդիայի հերցոգության մայրաքաղաքը, և առաջին հերցոգ Ռոլոնը «Ռոբերտ» անունով է կնքվել բազիլիկում: 1020 թվականին սկսվում են ռոմանական ոճով նոր տաճարի կառուցման աշխատանքները: Դրանից ներկայումս պահպանվել է միայն կրիպտեն: Մնացած ողջ տաճարը կառուցվել է գոթական ոճով:
Գոթական տաճարի ամենահին մասը հյուսիսային աշտարակն է (Սեն Ռոմեն աշտարակ), որը կառուցվել է 1145 թվականին: Այն ամբողջությամբ այրվել է 1944 թվականի հունիսի 1-ի ռմբակոծությունից: Հարավային աշտարակը (Յուղի աշտարակ) կառուցվել է 1485 թվականին: Անվակունդը կանգնեցվել է 1200 թվականին, երբ ռոմանական անվակունդը ոչնչացել է հրդեհի հետևանքով: Սկզբնական պորտալներից պահպանվել է միայն հյուսիսայինը, որում պատկերված են Հովհաննես առաքյալի կյանքից դրվագներ: Այն 1769 թվականից հետո բազմիցս վերանորոգվել է: Մնացած երկու պորտալները խիստ տուժել են 16-րդ դարում:
18-րդ դարում տաճարը տուժել է փոթորիկից: Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ վնասվել է Ռուանի ռմբակոծությունից. 1944 թվականի ապրիլի 19-ին խիստ տուժել են անվակունդը և կապելան, իսկ մայիսի 31-ի ռմբակոծությունից այրվել է հյուսիսային աշտարակը: 1999 թվականի դեկտեմբերին ուժգին փոթորկից տուժել է զանգակատունը:
