Սակրե Կյոր բազիլիկ (ֆր.՝ Basilique du Sacré Cœur կամ պարզապես Սակրե Կյոր, «Սուրբ սրտի բազիլիկ», այսինքն՝ Քրիստոսի սիրտը), կաթոլիկ եկեղեցի Փարիզում՝ կառուցված 1875-1914 թվականներին ճարտարապետ Պաուլ Աբադիի կողմից բյուզանդական ոճով, գտնվում է Մոնմարտր բլրի վերևում՝ քաղաքի ամենաբարձր տեղում (130 մետր):
Գմբեթի ձևը կրկնօրինակվել է Ֆրանսիայի հարավում գտնվող Պերիգյոյի Սեն Ֆրոնում XII դարի բազիլիկայի գմբեթը։ Գլխավոր գմբեթի բարձրությունը 83 մ է, իսկ զանգակատանը՝ 100 մ։ Բազիլիկի զանգերից մեկը՝ «Սավոյարը» ( la Savoyarde) կազմում է 19 տոննա, իսկ լեզվակինը՝ 850 կգ, բերված է Անսիից 1891 թվականին և համարվում է Փարիզի ամենամեծ զանգը։
Բազիլիկի ներսը զարդարված է վիտրաժներով և մոնումենտալ խճանկարներով, թեման՝ «Ֆրանսիայի մեծարումը Քրիստոսի սրտում», կատարված 1912-1922 թվականներին նկարիչ Լյուկ-Օլիվիե Մերսոնի (Luc-Olivier Merson, 1846-1920 թվականներ) կողմից։
Մոնմարտրի բարձունքից, ուր տանում են բազմահարկ, ընդարձակ աստիճանները, բացվում է Փարիզի համայնապատկերը և պարզ եղանակին երևում են շուրջ 50 կմ շառավղով։
Նոր տաճարի կառուցման առաջարկն ի հիշատակ ֆրանկո-պրուսական պատերազմի զոհերի՝ առաջարկված 1871 թվականին, ենթարկվել է ուժեղ քննադատությունների, սակայն 1873 թվականին ստացել է համաձայնությունը պատգամավորների կողմից կառուցել այն հանրային բաժանորդագրությունների հավաքած միջոցներով։ Երբ դրվեցին առաջին քարերը (1875 թվական հունիսի 16), նրանցից մեկի մեջ դրվեց բրոնզե մեդալիոն «Ֆրանսիան ներկայանում է Քրիստոսին մոնմարտրյան բազիլիկով», ֆրանսիական մեդալներով լի տուփով, ինչպես նաև մագաղաթ արձանագրություն հիմնադրված բասիլիկայի արարողության առաջնորդ Սակրե Կյորի կողմից։
Աշխատանքները շուտով ընդհատվեցին նրա համար, որպեսզի ամրապնդվեր բլրի հողն առանց հին կորիզում գտնվող քարհանքերի։ Շինարարությունն ավարտվել է միայն 1914 թվականին։
