Սուրբ սրտի ազգային բազիլիկ (ֆր.՝ Basilique Nationale du Sacré-Cœur, հոլ.՝ Nationale Basiliek van het Heilig-Hart), հռոմեական կաթոլիկ փոքր բազիլիկ է և եկեղեցական ծուխ Բելգիայի մայրաքաղաք Բրյուսելում: Եկեղեցին նվիրված է Քրիստոսի սրտին, որը կառուցվել է ներշնչվելով Փարիզի Սակրե Կյոր բազիլիկով:
1905 թվականին Լեոպոլդ II թագավորը խորհրդանշական կերպով դրել է բազիլիկի առաջին քարը՝ Բելգիայի անկախության 75-ամյակի տոնակատարության ժամանակ: Եկեղեցու շինարարական աշխատանքները երկու համաշխարհային պատերազմների ժամանակ դադարեցվել են և ավարտվել միայն 1969 թվականին: Իր տարածքով այն աշխարհում տասն ամենախոշոր եկեղեցիներից մեկն է:
Եկեղեցին գտնվում է Բրյուսելի մայրաքաղաքային տարածաշրջանի Կուկելբերգի բլրի վրա, որը հայտնի է որպես Կուկելբերգ Բազիլիկ: Եկեղեցու հիմնական երկու բարակ աշտարակներն ու կանաչ պղնձե գմբեթը, որը վեր է խոյանում 89 մետր բարձրությամբ, գերազանցում են Բրյուսելի հյուսիսարևմտյան տեսանելի հորիզոնը:
19-րդ դարի կեսերին Լեոպոլդ թագավորը երազում էր անմարդաբնակ Կուկելբերգ բլուրը վերածել արքայական բնակելի տարածքի: Նրա մահից հետո, 1880 թվականին, Լեոպոլդ II թագավորը մտադրվեց կառուցել բելգիական պանթեոն՝ նվիրված Մեծ բելգիացիներին, ոգեշնչվելով Փարիզի Ֆրանսիայի պանթեոնով, հարգանքի տուրք մատուցելու Բելգիայի անկախության 50-ամյակին, սակայն այս նախագիծը չիրականացավ: 1902 թվականին թագավոր Լեոպոլդը II- ն այցելեց Փարիզի Սակրե Կյոր բազիլիկն ու որոշեց կառուցել ուխտագնացության մի եկեղեցի, ազգային մի սրբավայր ` նվիրված Հիսուսի սրբազան սրտին
Եկեղեցու առաջին քարը դրել է Լեոպոլդ II թագավորը Բուլղարիայի անկախության 75-ամյակի տոնակատարությունների ժամանակ 1905 թվականի հոկտեմբերի 12-ին: Ֆինանսական խնդիրների պատճառով շինարարությունը դադարեցվեց, որի արդյունքում միայն եկեղեցու հիմքն էր գցած: Քիչ ժամանակ անց սկսվեց առաջին համաշխարհային պատերազմը:
1919 թվականին Ալբերտ I թագավորը խոստացավ աջակցել եկեղեցու շինարարական աշխատանքներին, սակայն ծիրագիրը չիրականացավ ֆինանսական խնդիրների պատճառով: Հռոմի պապ Պիոս XI-ի հատուկ հանձնարարականով, 1935 թվականի հոկտեմբերի 14-ին Կարդինալ Յոզեֆ-Էռնեստ վան Ռոյը ստանձնեց անավարտ եկեղեցու աշխատանքների վերահսկումը: Գմբեթն ամբողջացվեց 1969 թվականին, 1970 թվականի նոյեմբերի 11-ին, Հռոմի Կաթոլիկ եկեղեցու արքեպիսկոպոսարանի 25-րդ տարելիցի արարողության ժամանակ եկեղեցու շինարարական աշխատանքներն ավարտվել էին:
Ճարտարապետ Ալբերտ Վան Հաֆֆելի եկեղեցու վերջնական ձևավորումն արժանացել է Փարիզի « Ժամանակակից դեկորատիվ և արդյունաբերական արվեստի միջազգային ցուցահանդես»-ի մեծ ճարտարապետական մրցանակի:
Եկեղեցին Բրյուսելի ուղենիշն է: Այն ամենամեծ կառույցն է աշխարհում՝ կառուցված Ար-դեկո ոճով և ունի 89 մ բարձրություն և 164.5 մ երկարություն (արտաքին երկարությամբ): Գմբեթի հարթակը հիանալի տեսք է տալիս քաղաքի համայնապատկերին: Այցելուները կարող են հարթակ հասնել աստիճաններով կամ երկու վերելակներով, որոնք տեղադրվել են 2012 թվականի գարնանը:
Եկեղեցու կենտրոնական մասն ունի 141 մ երկարություն և դրա ամենալայն մասը 107 մետր երկարությամբ շինությունն է: Գմբեթի տրամագիծը 33 մ է: Եկեղեցին ունի 3500 մարդու տեղ:
Շինությունը միացված է ամուր բետոնով, կավե սալիկներով և խոշոր քարերով: Բելգիացի նկարիչ Անտո Կարտեն (1886–1954) ձևավորել է ութ վիտրաժներ, որոնք ներկայացնում են Հիսուս Քրիստոսի կյանքը
Սակրե Կյոր բազիլիկ (Բրյուսել) Վիքիպահեստում |