Վալենտինոյի ամրոց (իտալ.՝ Castello del Valentino), պատմական կառույց Իտալիայի Թուրին քաղաքի հյուսիս-արևմուտքում: Ամրոցը գտնվում է Պարկո դել Վալենտինո հանրային զբոսայգու տարածքում: Ամրոցում տեղակայված է Թուրինի պոլիտեխնիկական համալսարանի ճարտարապետության ֆակուլտետը: Այն Սավոյների արքայական պալատներից մեկն է և 1997 թվականին ընդգրկվել է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի համաշխարհային ժառանգության ցանկում:
Հնագույն ամրոցը գնում է Սավոյների արքայատոհմի դուքս Էմանուել Ֆիլիբերտը՝ Անդրեա Պալադիոյի խորհրդով: «Վալենտինո» անունը, որն առաջին անգամ հիշատակվել է 1275 թվականին ծագել է Ս. Վալենտինի անունից, որի մասունքները երկրպագվում էին մոտակա եկեղեցում: Ներկայիս ամրոցի շենքը այդ տեսքն է ստացել շնորհիվ արքայադուստր Քրիստինա Ֆրանսիացու, (1606–1663) դուքս Վիկտոր Ամադեո I Սավոյացու կնոջ, որն ամրոցում բնակվել է 1630 թվականից: Ճարտարապետ Կարլո դի Կաստելամոնտեն էականորեն վերանորոգել է ամրոցը իր որդու՝ Ամեդեոյի օգնությամբ: աշխատանքները սկսվել են մոտավորապես 1633 թվականին և շարունակվել մինչև 1660 թվականը: Ամրոցն ունի պայտաձև հատակագիծ, չորս ուղղանկյունաձև աշտարակներով, յուրաքաքանչյուրը մի անկյունում և մարմարե սալահատակով լայն, ներքին բակ: Վերին կեղծ հարկերի առաստաղները կառուցված են բացառապես «տրանսալպինո» ֆրանսիական ոճով: Ամրոցը մեծամասամբ կրում է բարոկկո ոճին յուրահատուկ հատկանիշներ: Ֆասադին պատկերված է Սավոյների մեծամասշտաբ զինանշանը: 19-րդ դարի սկզբներին ամրոցում փոքրածավալ փոփոխություններ արվեցին, այս անգամ ևս 17-րդ դարի կահույքի մեծ մասը փոխարինվեց ֆրանսիականով: Հաջորդ կես դարի ընթացքում ամրոցը հիմնականում անտեսվեց և հայտնվեց աղետալի վիճակում: 1860 թվականին, երբ որոշվեց այնտեղ տեղավորել Թուրինի համալսարանի ինժեներական ֆակուլտետը, ամրոցում վերանորոգման աշխատանքներ կատարվեցին և գործի դրվեցին դրա պահպանմանն ուղղված քայլեր: Այսօր այն Թուրինի Պոլիտեխնիկական Համալսարանի ճարտարապետության ֆակուլտետի կենտրոնական շենքն է: Ամրոցի շրջակայքում պահպանվել է Թուրինի պատմական բուսաբանական այգին: