Զիլքալե կամ Զիլ Քալե (Զիլ կամ Ներքին ամրոց, թուրք.` Zilkale), միջնադարյան բերդամրոց Թուրքիայում: Գտնվում է Սևծովյան տարածաշրջանի Ռիզեի մարզում, Չամլըհեմշին (Ներքին Վիժե) ավանի շրջանում` Քաջքարից սկիզբ առնող Ֆըրթընա գետի հովտում (Փոթորկոտ հովիտ) և հանդիսանում է պատմական հուշարձան:
Այն հավանաբար կառուցվել է 14-15-րդ դարերում, Բյուզանդական կայսրության ժամանակաշրջանում, 1130 մ բարձրություն ունեցող ժայռաբլրի վրա, որտեղից երևում է բազմաթիվ հինավուրց կամուրջներով, ջրվեժներով, կտրուկ զառիթափերով և հարուստ բուսականությամբ գետահովիտը: Ամրոցը կազմված է արտաքին պատերից, միջնապատերից և ներքին դղյակից, որտեղ առկա են նախկին բնակելի շինությունները, ժամատունը և գլխավոր աշտարակը:
Համաձայն բրիտանացի բյուզանդագետ Էնթոնի Բրայերի, ժամատունը հայկական է և կառուցվել է Տրապիզոնի կայսրության ժամանակներում, համշենահայերի կողմից` տեղի իշխան Առաքելի համար։ Օսմանյան կայսրության տիրապետության ժամանակաշրջանում, Զիլքալեն հիմնականում ծառայել է ռազմական նպատակների համար:
Զիլքալեի մասին իրենց աշխատություններում տեղեկություններ են հայտնել հայ աշխարհագրագետ Ղուկաս Ինճիճյանը և պատմաբան Մինաս Բժշկյանը:
Անվանումն ստուգաբանվում է թուրքերեն «զիլ»` զանգ, ղողանջ և «քալե»` դղյակ, ամրոց բառերով: Շրջանառվում է նաև անվան պարսկերեն «զիր»` ներքին և թուրքերեն «քալե»` դղյակ, ամրոց տարբերակը։
