Լուցիուս Վիբուլիուս Հիպարքոս Տիբերիոս Կլավդիոս Ատտիկուս Հերովդես (հին հուն․՝ Ἡρώδης ὁ Ἀττικός, լատ.՝ Lucius Vibullius Hipparchus Tiberius Claudius Atticus Herodes Marathonios (մոտ. 101- մոտ. 177)), հին հույն ճարտասան, պետական և մշակութային գործիչ, փիլիսոփա, «երկրորդ սոփեստության» ուղղության հայտնի ներկայացուցիչ, դասական Հին Հունաստանի մշակույթի ջատագով։
Հերովդեսը սովորել է ճարտասանական արվեստ և փիլիսոփայություն։ Ճարտասանության մեջ նա ատտիկյան ոճի կողմնակից էր։ 125 թ. Հադրիանոս կայսրը նշանակել է նրան Փոքր Ասիայում մի քանի քաղաքների կառավարիչ (պրեֆեկտ)։ Վերադառնալով Աթենք Հերովդեսը դառնում է հայտնի ուսուցիչ և ավելի ուշ ընտրվում է քաղաքի կառավարիչ (արխոնտես)։ 127 թ. Հադրիանոսը կատարում է իր իր երկրորդ ուղևորությունն Աթենք, որտեղ հյուրընկալվում է Հերովդեսի կողմից։ 140 թ. Անտոնինոս Պիոս կայսրը կանչում է նրան Հռոմ, որպեսզի Հերովդեսը դառնա գահաժառանգներ Մարկոս Ավրելիոսի և Լուցիոս Վերոսի դաստիարակը։ Ի նշան Հերովդեսի մատուցած ծառայությունների գնահատանքի` 143 թ. նա նշանակվում է Հռոմի հյուպատոս ։
Ըստ անտիկ հեղինակների վկայությունների` Հերվդեսը թողել է հարուստ գրական ժառանգություն, որից սակայն մինչև մեր օրերն է հասել միայն մեկ ճառ` «Պետության կառավարման մասին» («Peri politeias»)։
Բացի գրականության մեջ իր ներդրումից, Հերվդեսը հռչակվել է հասարակական գործունեությամբ` հովանավորելով Աթենքում և Հունաստանի այլ քաղաքներում բազմաթիվ հասարակական շինությունների կառուցումը (մարզադաշտ, թատրոն, բաղնիքներ, ջրմուղ և այլն):
